Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Spergula media & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Espargouto(-maritimo)

Spergula media

Caryophyllaceae

Autre noum : Praussèli.

Noms en français : Spergulaire maritime, Spergulaire marginée.

Descripcioun :
L'espargouto-maritimo es uno planto pulèu coumuno di relarg sala de sansouiro e de ribo de mar. Fai de poulìdi flour roso pourtado pèr de cambo poupouso. Pèr aquéu group, li flour soun pulèu grosso emé de petalo mai longo que li sepalo. Li grano soun alado e lisco. De nouta peréu que i'a (8)10 estamino. Coumpara emé l'espargouto-de-mar que ié sèmblo proun.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 8 à 15(30) cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Spergula
Famiho : Caryophyllaceae


Ordre : Caryophyllales

Coulour de la flour : Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 4 mm
Flourido : Estiéu - Autouno

Sòu : NaCl
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun

Liò : Sansouiro - Mar
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Paleotemperado
Ref. sc. : Spergula media (L.) Bartl. & H.L.Wendl., 1825 (= Spergularia media (L.) C.Presl, 1826 )

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Spergula media & Taraxacum officinale

ges
CC
ges
R
C
ges
ges
ges

Coumpara Espargouto(-maritimo) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò